Dobry Lekarz

Zapewne każdy z nas choć raz widział film, na którym pacjent podłączony jest do kroplówek. Na podobnej zasadzie działa żywienie pozajelitowe. Wówczas poprzez specjalne cewniki żylne podaje się składniki pokarmowe, zawarte w specjalnych mieszaninach odżywczych. Jak jednak wygląda takie żywienie, jeśli chcemy powrócić do domu?

Żywienie pozajelitowe w domu - wskazania

Żywienie pozajelitowe ma rację bytu jedynie wtedy, gdy pacjent nie może spożywać posiłków drogą naturalną lub poprzez przetoki zakładane do żołądka lub jelita. U niektórych chorych żywienie pozajelitowe może być szansą na przedłużenie i poprawę jakości życia. Niestety może się ono wiązać także z ryzykiem działań niepożądanych, np. gdy koniecznie jest założenie  tzw. kontaktu centralnego (do głównego naczynia żylnego) i przetaczanie znacznej objętości płynów, które zawierają składniki odżywcze. Pamiętajmy również o możliwości wystąpienia powikłań infekcyjnych i metabolicznych. Najważniejsze jest więc monitorowanie chorych, co pozwoli wyeliminować ryzyko powikłań.

Żywienie pozajelitowe w domu jest teraz dużo łatwiejsze niż kiedyś, a to za sprawą wprowadzenia metody jednego pojemnika. Kiedyś pacjent musiał być karmiony przy pomocy kilku pojemników. Każda ampułka czy butelka zawierała oddzielnie aminokwasy, glukozę, emulsje tłuszczowe, elektrolity, witaminy i pierwiastki. Metoda ta była niewygodna, ponieważ wymagała ciągłego kontrolowania równomiernego podawania wszystkich substancji z kilku butelek naraz. Obecnie, dzięki zastosowaniu nowych tworzyw sztucznych do produkcji worków i opracowania zasad komponowania mieszanin odżywczych, wprowadzono jedynie jeden pojemnik.

Żywienie pozajelitowe w domu - od czego zacząć?

Oczywiście wiadomo, że na początku pacjent jest żywiony pozajelitowo w szpitalu. Jednak nie każdy może i chce pozostać do końca życia w szpitalu. Jeśli efekt żywienia pozajelitowego jest zadowalający, a rodzina pacjenta i sam pacjent zostanie przeszkolony, może być ono przeprowadzane w domu. W czasie szkolenia pacjent i jego bliscy uczą się własnoręcznej obsługi cewnika oraz podawania pokarmu. Kwalifikacji musi jednak dokonać lekarz opieki domowej hospicjum, który dokonuje decyzji po zbadaniu pacjenta oraz po rozmowie z nim i jego rodziną. Musimy pamiętać, że zdanie pacjenta jest najważniejsze.

Mieszaniny odżywcze podawane są przy pomocy specjalnych cewników żylnych, które wszczepia się do dużych żył. Prowadzą one bezpośrednio do serca (centralne żywienie pozajelitowe) lub za pomocą kaniuli wprowadzane są do cieńszych żył obwodowych, które znajdują się np. na kończynach górnych  (obwodowe żywienie pozajelitowe).

Musimy również pamiętać, że żywienie pozajelitowe wymaga sterylnych warunków, dlatego domy pacjentów muszą być wysprzątane. Jeśli jednak o to chodzi, chorzy na szczęście potrafią być zdyscyplinowani pod tym kątem. Ważną rzeczą jest również odpowiednia pielęgnacja cewnika - jakiekolwiek zakażenie może nawet zagrażać naszemu życiu. Musimy obsługiwać go dokładnie umytymi dłońmi, a cewnik musi być ukryty pod sterylnym opatrunkiem. Kolejna rzecz, to oczywiście umiejętność komponowania pokarmów.

Więcej informacji o żywieniu pozajelitowym znajdziecie tutaj: zywieniemaznaczenie.pl.