Dobry Lekarz

Obecność Roberts Edwards’a w laureatach Nagrody Nobla nie jest dla nikogo zaskoczeniem. Dla przypomnienia – to właśnie ten człowiek dał nadzieję dla wielu osób pragnących a nie mogących mieć dzieci i stworzył w toku wieloletnich badań metodę In-vitro – czyli sztucznego zapłonienia.

Do tej pory dzięki tej metodzie na świecie jest około 4 mln dzieci a w krajach rozwiniętych noworodki rodzące się po poczęciu pozaustrojowym stanowią 1-1,5% wszystkich nowonarodzonych dzieci. W pewnym sensie, dzięki Edwardsowi zawdzięczają one swoje życie. Prace nad metodą In-vitro prowadzone były już od lat 50-tych ubiegłego wieku. W pracach tych wykorzystał on znaną już wcześniej metodę sztucznego zapładniania królików – jednak dostosował ją do kobiecego cyklu płciowego. Właśnie ten element badań był celem pracy badacza – cykl rozwojowy i dojrzewanie komórki jajowej, plemnika, rola hormonów w tych procesach. Ważne dodatkowo było odkrycie iż komórka jajowa i plemnik mogą się połączyć tylko w określonym jednoznacznie momencie. Dalsze badania były możliwe dzięki pomocy ze strony lekarza ginekologa Patrica Steptoe. On opracował metodę pobierania laparoskopowego komórek jajowych z jajników. Obaj naukowcy potem doprowadzili do zapłodnienia jajeczek poza ustrojem kobiety od której pochodziły.

Pierwsze dziecko” z probówki” przyszło na świat 25 lipca 1987. Do tej pory są już ich miliony – te dzieci są przyczyną nagrody dla Edwardsa.
Źródło: medycyna24.pl