Dobry Lekarz

Badacze z amerykańskiego National Instisute of Standard and Technology i niemieckiego Physikalisch Technische Bundesanstalt w warunkach bardzo zbliżonych do tych, które są wymagane podczas testów klinicznych, ocenili plusy czujnika magnetycznego, który daje możliwość śledzenia pracy ludzkiego serca.

Jak dotąd czujniki takie były badane głównie w laboratoriach. Według najnowszego eksperymentu przeprowadzanego w berlińskiej siedzibie PTB, w budynku z najlepszym na świecie ekranowaniem magnetycznym, dowiedziono, że umożliwia on zablokowanie pola magnetycznego Ziemi oraz innych zewnętrznych źródeł co gwarantuje otrzymanie wiarygodnych i precyzyjnych pomiarów. Czujnik magnetyczny będący autorstwa naukowców z NIST jest niewielkim pudełkiem, z około 100 mld atomów rubidu będących w stanie gazowym i zawierający dodatkowo elementy optyczne. Mechanizm zmierzył unikatową sygnaturę magnetyczną serca w pikoteslach. W trakcie przełomowego eksperymentu specjaliści umieszczali czujnik 5 mm nad lewą częścią klatki piersiowej osoby leżącej na plecach. Czujnik wyłapał słaby lecz regularny wzorzec cyklu pracy serca. Zostało to utrwalone dzięki także nadprzewodnikowemu interferometrowi kwantowemu SQUID i zapisy te zostały porównane. Okazało się iż amerykański mini czujnik poprawnie zapisał i zmierzył cykl i zdefiniował wiele typowych dla serca cech. Mimo iż wygenerował więcej zakłóceń interferencyjnych, ma przewagę dzięki temu, iż może pracować w temperaturze pokojowej, natomiast SQUID wymaga -269 stopni Celsjusza i drogiej aparatury wspierającej.

Czujnik magnetyczny został skonstruowany w 2004r. jednak dopiero w 2007r. dodano do jego konstrukcji światłowód, który wykrywa sygnały świetlne pozwalające sprawdzać i wnioskować o natężeniu pola magnetycznego. W okresie tych 3 lat udało się również zminiaturyzować układ kontrolny. Najświeższe eksperymenty dowodzą, że minisensory mogą znaleźć zastosowanie w magneto kardiologii, będącej uzupełnieniem bądź alternatywą EKG. Umożliwiają one stabilność i jednakowość pomiarów na czas dziesiętnych części sekundy, co bez wątpienia wspomoże to magnetorelaksometrii, w której mierzy się odmagnesowanie magnetycznych nanocząsteczek, a metoda jest wykorzystywana do lokalizowania, zliczania i obrazowania tych cząsteczek, które zostały wprowadzone do tkanek w celach naukowo-medycznych.
Źródło: medigo.pl