Dobry Lekarz

• Ciemny mocz
• Krew w moczu
• Zmiany barwy moczu

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Mocz – azotowe produkty przemiany materii u człowieka wydalane są w formie zwykle zatężonego roztworu, nazywanego moczem. Produkowany jest on w nerkach, parzystych narządach położonych po grzbietowej stronie ciała w okolicy lędźwiowej.

Wydalanie – w wyniku przemian metabolicznych, które nieustannie zachodzą w komórkach, powstają produkty końcowe. Niektóre z nich mogą być wykorzystywane przez organizm, inne – całkowicie zbędne, a nawet szkodliwe – muszą być z niego usunięte. Chociaż drogi usuwania produktów przemiany materii mogą być różne, szczególną rolę w tym procesie odgrywa układ wydalniczy.

Badania laboratoryjne moczu mają duże znaczenie diagnostyczne.

Prawidłowy mocz człowieka ma barwę złocistą; zagęszczony, na przykład wskutek odwodnienia, ciemnieje. Odczyn moczu ludzi zdrowych jest lekko kwaśny (pH 5-6) jednak duży wpływ na ten parametr ma dieta – mocz wegetarian może przybierać odczyn zasadowy. Spośród wielu cech diagnostycznych moczu brana jest pod uwagę również jego przejrzystość i ciężar właściwy (gęstość), ale najistotniejszymi cechami jest zawartość białka, cukru, krwinek czerwonych, krwinek białych i bakterii.

Prawidłowy mocz nie powinien zawierać krwinek czerwonych i białych. Obecność w moczu więcej niż 1-2 erytrocytów w polu widzenia mikroskopu nazywa się krwiomoczem.

Krwiomocz jest objawem uszkodzenia naczyń krwionośnych w obrębie układu moczowego, spowodowanego na przykład przez kamienie nerkowe, stany zapalne, nowotwory, niektóre leki, wysoką gorączkę lub skazę krwotoczną. Podobnie, więcej niż 1-5 leukocytów w polu widzenia jest wynikiem nieprawidłowym. Przyczyną tego stanu jest najczęściej ostre lub przewlekłe zakażenie bakteryjne, niewydolność krążenia, stany odwodnienia i gorączka. Podwyższonej zawartości leukocytów w moczu towarzyszy często obecność bakterii.

Wyróżnia się następujące rodzaje krwiomoczu:
- mikrohematuria, gdy obecność czerwonych ciałek krwi może zostać stwierdzona tylko laboratoryjnie
- makrohematuria, gdy mocz wykazuje zabarwienie dostrzegalne gołym okiem. Zwykle wystarcza ilość 0,2 ml krwi na 500 ml moczu.

Przyczyny krwiomoczu:
1.choroba układu moczowego
- miąższu nerek
- dróg odprowadzających mocz z nerek - układ wydalniczy nerek (kielichy i miedniczka nerkowa), moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa
2.choroba narządów płciowych męskich - gruczoł krokowy (prostata), cewka moczowa,
3.choroba z poza układu moczowego - np. zaburzenia krzepnięcia krwi, niektóre leki, choroby ogólnoustrojowe.

Choroby powodujące krwiomocz:
- nowotwory układu moczowo-płciowego (najczęstsza przyczyna krwiomoczu)
- kamica dróg moczowych,
- urazy układu moczowo-płciowego
- stany zapalne dróg wyprowadzających mocz. Leczenie tych ostatnich polega na postępowaniu zachowawczym (nie-chirurgicznym).

Bezbólowy krwiomocz należy uważać za objaw nowotworu układu moczowego.

Krwiomocz jest objawem alarmowym stanem, którego nie wolno lekceważyć. Może on być zarówno konsekwencją nie groźnego schorzenia, o łagodnym przebiegu jak i oznaką poważnej choroby, często groźnej dla życia pacjenta.

Inne nieprawidłowości związane z zawartością różnych związków w moczu:
- W moczu mogą znajdować się także kryształy: w moczu zasadowym – fosforanu wapnia, a w kwaśnym – moczanowe i szczawianu wapnia. W przypadku zdiagnozowania kamicy nerek są pomocne w określeniu rodzaju kamieni.
- W moczu zdrowego człowieka zawartość glukozy nie powinna przekraczać 15 mg/dl (0,84 mmol/l). Podwyższone stężenie glukozy we krwi może być objawem cukrzycy. Może pojawiać się również w wypadku zatruć lub uszkodzenia górnej części kanalików nerkowych.