Dobry Lekarz

• Bolesne oddawanie moczu
• Oddawanie moczu w małych ilościach
• Rzadkie oddawanie moczu

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Mocz – azotowe produkty przemiany materii u człowieka wydalane są w formie zwykle zatężonego roztworu, nazywanego moczem. Produkowany jest on w nerkach, parzystych narządach położonych po grzbietowej stronie ciała w okolicy lędźwiowej.

Wydalanie – w wyniku przemian metabolicznych, które nieustannie zachodzą w komórkach, powstają produkty końcowe. Niektóre z nich mogą być wykorzystywane przez organizm, inne – całkowicie zbędne, a nawet szkodliwe – muszą być z niego usunięte. Chociaż drogi usuwania produktów przemiany materii mogą być różne, szczególną rolę w tym procesie odgrywa układ wydalniczy.

Badania laboratoryjne moczu mają duże znaczenie diagnostyczne.
Prawidłowy mocz człowieka ma barwę złocistą; zagęszczony, na przykład wskutek odwodnienia, ciemnieje. Odczyn moczu ludzi zdrowych jest lekko kwaśny (pH 5-6) jednak duży wpływ na ten parametr ma dieta – mocz wegetarian może przybierać odczyn zasadowy. Spośród wielu cech diagnostycznych moczu brana jest pod uwagę również jego przejrzystość i ciężar właściwy (gęstość), ale najistotniejszymi cechami jest zawartość białka, cukru, krwinek czerwonych, krwinek białych i bakterii.

Choroby układu wydalniczego należą do schorzeń powszechnie występujących we współczesnym społeczeństwie.

Do najczęściej występujących chorób układu wydalniczego należą zakażenia bakteryjne dróg moczowym i pęcherza moczowego oraz zapalenia kłębuszków nerkowych. Jednym z istotnych objawów chorób układu wydalniczego jest wydalanie zbyt małych (skąpomocz) lub zbyt dużych (wielomocz) ilości moczu. Zdrowy, dorosły człowiek powinien wydalać w ciągu doby (diureza dobowa) od 1 do 1,5 litra moczu.

Skąpomocz jest stanem, w którym w ciągu doby wydalamy mniej niż 400 ml, a jeśli dobowa objętość wydalanego moczu spadnie poniżej 100 ml, to ten stan określany jest jako bezmocz.

Stany te świadczą o znacznym stopniu uszkodzenia nerek i powinny być leczony szpitalnie.

Skąpomocz może być pochodzenia:
1) przednerkowego (stany odwodnienia lub obrzęki)
2) nerkowego (ostra niewydolność nerek, schyłkowa, przewlekła niewydolność nerek);
3) pozanerkowego powodowanego utrudnionym odpływem moczu z dróg moczowych. Ten typ występuje stosunkowo rzadko.

Przyczynami skąpomoczu i bezmoczu mogą być:
- przeszkoda w odpływie moczu np. Nowotwór dróg moczowych, kamica dróg moczowych
- torbielowatość nerek
- choroby naczyń krwionośnych
- stany zapalne miąższu nerkowego np. Stany zapalne kłębuszków naczyniowych
- odwodnienie organizmu – biegunki, wymioty, zlewne poty
krwotok
- podwyższona temperatura
- niewydolność nerek

Bezmocz jest zawsze stanem poważnym, niebezpiecznym dla życia. Jeśli trwa przez dłuższy czas, prowadzi do niewydolności nerek.

Niewydolność nerek, bez względu na jej przyczyny takie jak:
- ciężkie zakażenie
- urazy
- udar cieplny
- oparzenia
- powikłania w czasie ciąży
- prowadzi do zatrzymania w organizmie wody i związków toksycznych, dlatego często zachodzi konieczność zastosowania dializy.

Dializa – sztuczne usunięcia z krwi substancji szkodliwych. Dializa pozaotrzewnowa polega na filtrowaniu krwi poza organizmem chorego podłączonego do sztucznej nerki. W dializie otrzewnowej natomiast błoną filtracyjną jest otrzewna – jamę otrzewnową wypełnia się płynem dializacyjnym, w którym gromadzą się substancje toksyczne. Dializa, zwłaszcza pozaotrzewnowa, bardzo komplikuje życie pacjenta, dlatego alternatywą jest przeszczep nerki.