Dobry Lekarz

Naukowcy z Universytetu Virginia odkryli, że śmiertelny wirus Ebola używa mechanizmu zwanego „molecular fist”, co w języku polskim można tłumaczyć jako „molekularną pięść, która toruje drogę Eboli na zewnątrz pęcherzyków – ochronnych „kieszeni”, w których komórki przetrzymują przechwycone cząsteczki wirusów i inne niepożądane czynniki aż do momentu, w którym możliwe będzie pozbycie się ich.

Po utorowaniu sobie drogi przez pęcherzyk, wirus przedostaje się do środowiska wewnątrzkomórkowych płynów (cytoplazmy), gdzie sieje spustoszenie przez przekształcenie maszynerii komórki w fabrykę zajmującą się replikacją wirusa.

Zespół odpowiedzialny za to odkrycie, kierowany przez Lukas’a Tamm, profesora Fizjologii Molekularnej i Biofizyki na Uniwersytecie Virginia, pisze o tym w czasopiśmie Wirusologia.

Odkrycie identyfikuje cel, mający istotne znaczenie dla procesu blokowania infekcji patogenem, przed którym obecnie nie ma obrony, a strach przed nim może być używany w aktach bioterroru.

Gorączka krwotoczna Ebola jest jedną z najbardziej złośliwych chorób, na które może zachorować człowiek. Nie ma na nią lekarstwa, co więcej 9 z 10 zarażonych osób umiera (w zależności od atakującego szczepu wirusa).

Śmiercionośny, bardzo zakaźny wirus rozprzestrzenia się szczególnie w krajach afrykańskich takich, jak: Gwinea, Liberia i Sierra Leone. W kwietniu 2014r. organizacja Lekarzy Bez Granic (MSF) doniosła, że Gwinea stanęła w obliczu bezprecedensowego wybuchu epidemii gorączki krwotocznej Ebola.

Tymczasem istnieją obawy, że Ebola zostanie ostatecznie rozsiany po całym świecie, chyba, że znajdziemy sposób, żeby go zatrzymać.

Wirus tworzy "pięść", który pozwala mu „uderzyć” i utorować drogę do wnętrza komórki

W swoich badaniach prof. Tamm i jego współpracownicy stwierdzili, że komórki po przechwyceniu wirusa Ebola , więżą go w pęcherzyku, czekając na jego wyeliminowanie. Jednak, podczas przebywania wirusa w pęcherzyku, reaguje on na wartość pH jego wnętrza. Reakcja sprawia, że cząsteczka znajdująca się na powierzchni wirusa - glikoproteina – formuje się w „pięść", która umożliwia wirusowi przebicie ścianki pęcherzyka i toruje drogę do cytoplazmy komórki. Gdy wirus przedostaje się do cytoplazmy, to jak wcześniej wspomniano, przekształca maszynerię komórki tak, aby zachodziła w niej replikacja wirusa.

Prof Tamm mówi, że w gdyby wirus Ebola po dostaniu się do pęcherzyka, pozostałby w nim uwięziony to byłby nieszkodliwy - komórka po prostu strawiłaby go. Jednakże wirus dostaje się do środka komórki, dodaje i „najniebezpieczniejsze dzieje się. Membrana wirusa ulega stopieniu z błoną komórkową pęcherzyka, co pozwala na uwolnienie RNA wirusa do komórki i jego replikację, co w zasadzie powoduje spustoszenie w komórce."

Kluczem do wszystkiego wydaje się zapobieżenie uformowaniu się pięści

Prof. Tamm wyjaśnia , że jest to nieco ironicznie, że w momencie, gdy zbliża się pierwszy wirus do komórki, cząsteczka, która ostatecznie formuje się w pięść, wygląda jak wyciągniętą ręką.

W celu zaciśnięcia "ręki" i uformowaniu pięści, wirus musi zidentyfikować aminokwasy znajdujące się w jego wnętrzu. I to może być klucz do blokowania wirusa: "Jeżeli straci je [aminokwasy]" wyjaśnia prof. Tamm, „to wydłuży to zawsze czas formowania się ręki”

źródło: Medical News Today