Dobry Lekarz

• Ból w klatce piersiowej
• Duszności
• Osłabienie
• Osłabienie kondycji
• Sinica
• Trudności w oddychaniu

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Układ krążenia zapewnia organizmowi łączność pomiędzy różnymi jego narządami, umożliwiając transport i wymianę substancji pokarmowych i metabolitów, produktów przemiany materii, gazów oddechowych, cząsteczek sygnałowych i składników układu odpornościowego.

U człowieka na krążenie składają się współpracujące ze sobą układy : krwionośny i limfatyczny wraz z płynnymi tkankami: krwią i limfą. Układ krwionośny tworzony jest przez serce i system naczyniowy złożony z tętnic, żył oraz naczyń włosowatych.

Zmniejszenie się przepływu krwi przez tkanki i narządy określane jest jako niewydolność krążenia.
Niewydolność krążenia może mieć związek:
- ze zbyt małą objętością krwi przepompowywanej przez serce w ciągu jednej minuty w stosunku do zapotrzebowania organizmu (niewydolność serca),
- zaburzeniami przepływu krwi przez naczynia krwionośne (niewydolność naczyniowa) lub
- jednocześnie obiema tymi przyczynami.

Choroba niedokrwienia serca spowodowana jest niewydolnością krążenia wieńcowego.
Przyczyną niewydolności krążenia wieńcowego (choroby wieńcowej) w stosunku do potrzeb energetycznych mięśnia sercowego może być:
- zwężenie tętnic wieńcowych (głównie z powody miażdżycy lub ich skurczu),
- zbyt mała liczba erytrocytów czy
- wady zastawek.

W skali światowej liczba osób dotkniętych tą chorobą jest znaczna.
W Polsce choruje na nią około milion ludzi, z tej liczny blisko 10% umiera każdego roku, najczęściej z powodu zawału serca.

Przyczyny:
Czynniki ryzyka choroby wieńcowej możemy podzielić na te, na które mamy wpływ i możemy je ograniczyć i te na które nie mamy wpływu.

Czynniki niezależne od człowieka:
1. wiek - wraz z wiekiem rośnie ryzyko zachorowania. U kobiet ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej gwałtownie się zwiększa po menopauzie. Najczęściej chorują mężczyźni w wieku od 40 do 55 lat. W grupie osób starszych liczba zachorowań na ową chorobę dla obu płci jest podobna.
2. czynnik genetyczny czyli dziedziczność - jeśli ktoś z krewnych danej osoby (dziadkowie, rodzice, rodzeństwo) cierpiał na owe schorzenie w stosunkowo młodym wieku (mężczyźni przed 55 rokiem życia, kobiety przed 65 rokiem życia) istnieje u takiej osoby zwiększe ryzyko rozwoju choroby. Jak dotąd nie jest jeszcze znany gen odpowiedzialny za rozwój choroby.
3. płeć - jak już wcześniej zostało wspomniane, częściej chorują mężczyźni.
4. pochodzenie etniczne

Czynniki zależne od człowieka:
1. palenie tytoniu - czynnik ten znacząco zwiększa ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej serca. Palący mężczyźni są co najmniej dwukrotnie bardziej obciążeni ryzykiem wystąpienia choroby niż nie palący.
2. siedzący tryb życia - ludzie, którzy nie uprawiają jakiejkolwiek formy aktywności fizycznej (choćby nawet marszu) żyją krócej.
3. podniesiony poziom cholesterolu - według badań, zwiększenie cholesterolu ponad poziom 180 - 200 mg/ml znacząco podnosi ryzyko zachorowania na chorobę układu sercowo-naczyniowego. Jeśli chodzi o osoby dorosłe to już 10-procentowe przekroczenie poziomu cholesterolu ponad zalecaną wartość zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową o 30 proc.
4. nadciśnienie tętnicze - skuteczne leczenie nadciśnienia może zmniejszyć śmiertelność w chorobie wieńcowej.
5. cukrzyca - może przyspieszać procesy miażdżycowe.

Do innych istotnych czynników ryzyka należy zaliczyć także:
- otyłość,
- podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi,
- brak ćwiczeń oraz nadmierne spożycie napojów alkoholowych
- nerwowy tryb życia,
- zbyt energetyczna w stosunku do zapotrzebowania dieta,

Przewlekła niewydolność wieńcowa powoduje występowanie:
- bólu w klatce piersiowej ( ból wieńcowy) oraz
- objawów duszności (dusznica lub dławica piersiowa) określanych nazwą angina pectoris.

Ostry stan niedokrwienia mięśnia sercowego występuje, gdy dochodzi do martwicy mięśnia sercowego spowodowanej zawałem.

Leczenie:
Chorobę wieńcową można leczyć chirurgicznie. Zabiegi te mają na celu polepszenie ukrwienia zagrożonego fragmentu mięśnia sercowego.
Metodą diagnostyczną w typ wypadku jest koronaografia, polegająca na wprowadzeniu do tętnic wieńcowych substancji kontrastujących pod kontrolą rentgenowską. Dzięki temu można wykryć i dokładnie określić miejsce zwężenia naczyń krwionośnych oraz wybrać odpowiednią metodę chirurgiczną.
Najczęściej jest to zabieg polegający na wykonaniu pomostu żylnego aortalno-wieńcowego omijającego zwężenie (tzw. Bypass)