Dobry Lekarz

• Białko w moczu
• Biegunka
• Biegunki
• Brak apetytu
• Częste oddawanie moczu
• Drgawki
• Duszności
• Duszność
• Gorączka
• Katar
• Krwiomocz
• Martwica
• Senność
• Spadek ciśnienia tętniczego
• Ślinienie
• Ślinotok
• Trudno gojące się rany
• Wymioty
• Zaburzenia akcji serca
• Złe samopoczucie
• Żółtaczka

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Fosfor jest drugim pod względem zawartości w organizmie pierwiastkiem po wapniu. Występuje w czterech odmianach alotropowych:
-biały
-czerwony
-fioletowy - Powstaje w wyniku ogrzewania fosforu czerwonego w próżni w temperaturze ok. 550 °C
-czarny - Najtrwalsza odmiana fosforu. Otrzymywany przez ogrzewanie fosforu białego bez dostępu tlenu w temp. 220 °C i pod ciśnieniem 12 tysięcy atmosfer

Fosfor biały, inaczej zwany żółtym jest właściwie bezbarwny, o charakterystycznym zapachu czosnku. Jest odmianą bardzo reaktywną chemicznie, najbardziej toksyczną. Jest dobrze rozpuszczalny w tłuszczach.

Fosfor czerwony, jest nierozpuszczalny w lipidach, nie wchłania się i jest nietrujący.
Z wodorem tworzy kilka związków z których najbardziej znany jest fosforowodór. Dodawanie związków fosforu może doprowadzić do zaburzeń w przemianach mineralnych wielu innych pierwiastków, między innymi wapnia, żelaza, miedzi i magnezu.

Fosfor występuje w przyrodzie w postaci minerałów, między innymi:
-apatytu
-fosforytu
lub w postaci soli kwasu fosforowego, najczęściej jako ortofosforan wapniowy.
Ma silne działanie toksyczne, w postaci fosforku cynku jest stosowany jako rodentocyd, czyli związek do zwalczania szkodliwych gryzoni.
Służy także do syntezy kwasów fosforowych wchodzących w skład licznych związków fosforoorganicznych stosowanych jako insektycydy.
Służy także do wyrobu nawozów fosforowych i wyrobu sztucznych ogni, bomb oraz pocisków.
Fosfor biały był używany do wyrobu zapałek, jednak ze względu na swoją toksyczność został zastąpiony przez słabo toksyczny tiosiarczek tetrafosforu.

Wchłania się z przewodu pokarmowego, przez skórę, a pary także z dróg oddechowych. Wydalany jest przez nerki, w postaci fosforanów z żółcią i w niewielkiej ilości przez płuca i z kałem. W organizmie łatwo utlenia się do kwasu fosforowego. Przemiana fosforu w organizmie odbywa się przy udziale enzymów zwanych fosfatazami.

Fosfor działa drażniąco na błony śluzowe i skórę. Powoduje uszkodzenie tkanki wątrobowej i zaburzenia metabolizmu węglowodanów lipidów i białek. Powoduje zahamowanie odkładania się glikogenu w wątrobie uszkadza mięsień sercowy. W dawkach toksycznych powoduje silne uszkodzenie szpiku i krwinek czerwonych, niewydolność nerek, uszkadza także naczynia krwionośne.

Objawy zatrucia ostrego pojawiają się już po 1-2 godzinach po narażeniu:
-brak apetytu
-silne wymioty
-ślinotok
-biegunka, często krwawa
-pienisty wypływ z nozdrzy
-silna duszność
-zaburzenia rytmu serca
-zwolnienie tętna
-spadek ciśnienia tętniczego
-wzrost temperatury ciała
-częste oddawanie stężonego moczu
-drgawki
-śpiączka
-porażenie ośrodka oddechowego, które może prowadzić do śmierci

objawy zatrucia przewlekłego:
-uszkodzenie wątroby
-żółtaczka
-zaburzenia w przemianie wapniowej
-uszkodzenie kości długich
-odwapnienia kości
-kruchość i łamliwość kości
-rany oparzeniowe na skórze
-głębokie martwice na skórze
-wydłużenie czasu gojenia się ran
-białkomocz
-krwiomocz
-nieżytowe zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego
-tłuszczowe zwyrodnienie narządów miąższowych i mięśni szkieletowych
-zwyrodnienie tłuszczowe i zmiany martwicze w mięśniu sercowym
-liczne wybroczyny w narządach
-treść żołądka często zmieszana z krwią i może wydawać woń czosnku
-z wydychanym powietrzem także czuć zapach czosnku

leczenie:
W zatruciu fosforem brak swoistej odtrutki i stosowane jest leczenie objawowe
-węgiel aktywny
-środki wymiotne
-płukanie żołądka
-płyny wieloelektrolitowe
-środki przeciwdrgawkowe
-przy narażeniu zewnętrznym należy zmyć skórę i błony śluzowe wodą z mydłem ponieważ alkalizacja przyspiesza jego rozkład
-nie należy podawać mleka ponieważ tłuszcz rozpuszcza fosfor