Dobry Lekarz

• Ból brzucha
• Łzawienie
• Świąd
• Wykwity
• Wymioty
• Wysypka
• Zaczerwienienie skóry
• Zaczerwienienie spojówek
• Zapalenie spojówek

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Metaliczny Nikiel jest srebrzystobiałym, połyskującym metalem. Trudno ulega korozji i jest odporny na ścieranie. Nikiel może występować na drugim, trzecim i czwartym stopniu utleniania. Znaczenie toksyczne mają głównie związki dwuwartościowe. Jest wszechobecnym metalem, występuje w glebie, wodzie i powietrzu. Zanieczyszczenie środowiskowe niklem wiąże się lokalnie z istnieniem kopalni i hut, a generalnie ze spalaniem węgla paliw płynnych. Stosowany jest także do produkcji stali nierdzewnej oraz innych stopów wykazujących odporność na korozję i działanie czynników atmosferycznych oraz do produkcji kadmowo-niklowych barwników do ceramiki i szkła. Używany jest również jako środek przemysłowy i komunalny.

Stosuje się go do tworzenia błyszczących powłok galwanicznych na powierzchni elementów stalowych. Stopy niklu i miedzi (tzw. miedzionikiel) są stosowane do wyrobu monet, sztućców itp. Nikiel jest też dodawany do stopów stali o podwyższonej odporności na korozję. Poniżej temperatury 360°C jest ferromagnetykiem.

W niewielkich ilościach jest niezbędny do prawidłowego rozwoju organizmu – aktywuje niektóre enzymy i stabilizuje struktury kwasów nukleinowych. Odgrywa istotną rolę w metabolizmie lipidów. Wchłania się do organizmu przez układ oddechowy (w 75%), pokarmowy (w 10%) bardzo dobrze wchłania się także przez skórę. W organizmie łączy się z różnymi białkami ale jego transport odbywa się głównie w formie związanej z albuminami osocza. Nie kumuluje się w tkankach. W ciągu kilkudziesięciu godzin wydalany jest z ustroju głównie przez nerki. Okres półrozpadu wynosi 2-3 dni.

Nikiel stanowi atom centralny ureaz - enzymów występujących w roślinach, bakteriach, mikoplazmach, grzybach, drożdżach, algach, a także u zwierząt bezkręgowych. Pozbawienie niklu roślin, a także niektórych bakterii przerywa ich cykl życiowy. Przypuszcza się, że u zwierząt wyższych (w tym u ludzi) Nikiel bierze udział w procesie erytropoezy, prawdopodobnie poprzez regulacyjny wpływ tego metalu na metabolizm witaminy B12. Przypuszczalnie metaloenzymem zależym od niklu jest również kalcyneuryna - ważny czynnik regulacyjny w mózgu, mięśniach szkieletowych i innych tkankach. Jon Niklu na drugim stopniu utlenienia jest silnym aktywatorem kalcyneuryny. Powyższe dane sugerują, że Nikiel prawdopodobnie odgrywa ważną rolę również w metabolizmie człowieka. Bogate w nikiel są między innymi soczewica, owies oraz orzechy.

Nikiel i jego sole nie powodują zatruć śmiertelnych natomiast stosunkowo łatwo wywołują uczulenia, dermatozy i wypryski. Działają także nowotworowo, teratogennie i mutagennie.

Objawy zatrucia ostrgo:
związki niklu cechuje mała toksyczność ostra a przypadki zatruć są bardzo rzadkie
-zmiany skórne – działa drażniąco i uczulająco
-wymioty
-łzawienie
-ból brzucha

Objawy zatrucia przewlekłego:
-głównie znaczenie ma działanie uczulające i reakcje alergiczne
-swędzące wypryski na skórze – świąd niklowy
-pylica płuc
-owrzodzenie przegrody nosowej
-zapalenie spojówek

Efekty odległe – najbardziej niebezpieczne:
-działanie teratogenne
-mutagenne
-rakotwórcze (głównie nowotwory płuc i zatok przynosowych)
-nowotwory przewodu pokarmowego

Leczenie:
Przy zatruciach Niklem brak swoistej odtrutki i stosowane jest jedynie leczenie objawowe.
-sprowokowanie wymiotów
-płukanie żołądka
-środki osłaniające
-środki absorbujące
-środki przeczyszczające