Dobry Lekarz

• Anemia
• Bladość
• Bladość błon śluzowych
• Bladość skóry
• Duszności
• Duszność
• Nadmierna potliwość
• Niedokrwistość
• Wykwity
• Wymioty
• Wysypka
• Zaczerwienienie skóry
• Zapalenie płuc
• Zaparcia
• Zaparcie
• Zgrubienia skóry

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Glin jest trzecim najpowszechniej występującym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej, jednak nie występuje w przyrodzie w stanie wolnym.
Najważniejszymi źródłami glinu są rudy:
-boksyt
-krysolit
-kaolin
Glin wykazuje dużą odporność na korozję, ma również małą gęstość ze względu na te właściwości, stopy glinu z miedzią i magnezem znalazły wiele zastosowań i są używane do wyrobu szerokiej grupy produktów, takich jak:
-części karoserii i silników samochodów,
-elementy konstrukcyjne samolotów a nawet statków kosmicznych,
-produkcji puszek do napojów.
Glin, podobnie jak krzem, nie jest pierwiastkiem niezbędnym dla życia roślin. W dużych ilościach może być toksyczny zarówno dla roślin jak i dla zwierząt zjadających roślinę zawierającą glin. Obecność glinu w glebie związana jest z obecnością jonów wodorowych. Aby pozbyć się glinu z gleby, najczęściej stosuje się równolegle neutralizacje pH oraz sadzenie roślin, które pobierają glin z gruntu w większych ilościach.

Chlorek glinu jest stosowany w przemyśle kosmetycznym i chemicznym. Alkaliczne związki glinu znalazły zastosowanie w medycynie jako:
-leki zmniejszające kwasowość żołądka,
-leki działające antyseptycznie,
-leki ściągające
Metal ten wykorzystywany jest do produkcji aluminiowych naczyń kuchennych i stołowych. Istotnym źródłem jest emisja pyłów pochodzących ze spalania węgla, spalania odpadów, a także przemysłu metalurgicznego i cementowego. Zakwaszenie gleby zwiększa rozpuszczalność związków glinu i uwalnianie go z gleby co prowadzi do zwiększenia jego stężenia w produktach roślinnych.
Należy również pamiętać, że wiele proszków do pieczenia zawiera aluminium oraz pożywienie gotowane w aluminiowych garnkach absorbuje dużo tego pierwiastka. Niektóre suplementy diety również zawierają aluminium. Jest on także składnikiem aktywnym w wielu antyperspirantach

Biologiczna rola glinu w organizmie człowieka nie jest jeszcze poznana ale przypuszcza się, że może być związana z oddziaływaniem na przepuszczalność błon komórkowych. Do organizmu dostaje się przez przewód pokarmowy i układ oddechowy. Posiada zdolność kumulacji w organizmie, najczęściej gromadzi się w kościach i płucach. Wydalany jest głównie przez nerki, w mniejszych ilościach z mlekiem. Im mniejsze jest stężenie Ca i Mg w wodzie, tym większa absorpcja glinu. Sok pomarańczowy, cytrynowy powoduje kilkakrotny wzrost wchłaniania glinu. Ma bardzo którki okres półtrwania dzięki czemu jest szybko usuwany z organizmu. Zmniejszona wydolność nerek powoduje kumulację glinu w organizmie, a przede wszystkim w komórkach mózgowych i kościach.

Dzieci łatwo wchłaniają aluminium z pożywienia i są wrażliwsze na jego działanie. Również osoby z gorzej funkcjonującymi nerkami będą łatwiej przyswajać aluminium. Aluminium blokuje enzymy cyklu Krebsa, niezbędne do usunięcia amoniaku, a zatem zatrucie aluminium może prowadzić do kumulowania się amoniaku, co w konsekwencji prowadzi do upośledzenia funkcji mózgu, w tym pamięci. Aluminium może być jednym z czynników wywołujących chorobę Alzheimera i sarkoidozę. Może powodować problemy z sercem (kardiomiopatię) i anemię.

Pyły i dymy glinu wywołują bardzo silną reakcję zapalną. Nadmierna kumulacja w tkance mózgowej powoduje uszkodzenie neuronów i zmniejszenie aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Wiąże się z DNA komórek nerwowych, blokuje ważne enzymy centralnego układu nerwowego jak ATP-azę sodowo potasową oraz heksokinazę. Ponadto zmniejsza wchłanianie zwrotne podstawowych neurotransmiterów mózgu:
-dopaminy,
-noradrenaliny,
-serotoniny.
Zaburza także mineralizację kości co prowadzi do powstawania osteomalacji. Wpływa ujemnie na prawidłowy metabolizm witaminy D. W ogranizmie interferuje z licznymi niezbędnymi metalami metaloidami, mogąc zmienić dostępność innych pierwiastków takich jak cynku, żelaza, wapnia i chromu. Ogranicza szybkość utleniania jonów żelazawych do żelazowych oraz hamowanie przyłączania żelaza do transferyny. Powoduje zmianę oporności osmotycznej erytrocytów co skraca ich życie. Powoduje niedokrwistość, głównie wskutek hamowania absorpcji żelaza z przewodu pokarmowego.
Toksyczność aluminium polega również na tworzeniu wolnych rodników, prawdopodobnie w związku z tym działa rakotwórczo.

Niedobór żelaza zwiększa absorpcję glinu.

Objawy zatrucia przewlekłego:
-duszność
-zaparcia
-wymioty
-nadmierne pocenie
-niedokrwistość
-bladość
-sinica
-kruchość kości
-łamliwość kości
-zmiany skórne
-zapalenie płuc
-anemia

Podwyższony poziom aluminium w organizmie można wykryć za pomocą badania włosa, ponieważ jego poziom we włosie odzwierciedla obciążenie ciała. Zatrucie rtęcią powoduje odkładanie się aluminium. Zatrucia aluminium nie wykryje się poprzez badanie krwi i moczu.

Leczenie:
-desferal
-witamina D
-związki Fe, Ca