Dobry Lekarz

Czy nasze oczy mogą nas zdezorientować tak bardzo że nie będziemy w stanie odróżnić kobiety od mężczyzny? Odpowiedz brzmi „tak”, według bardzo poważnego badania amerykańskich naukowców. Otóż wszystko zależy od pozycji osoby, znajdującej się w naszym polu widzenia.

Tożsamość osoby jest zawsze taka sama, niezależnie od jego otoczenia lub położenia w przestrzeni, więc nasz system wzrokowy powinien mieć zdolność do identyfikacji obiektu we wszystkich kontekstach, a jednak tak się nie dzieje. Nie dzieje się tak, gdyż nasze oko, a dokładnie nasz mózg, są przyzwyczajone do obserwacji niektórych przedmiotów według pewnej orientacji bp. Ciężkim zadaniem jest czytanie książki do góry nogami lub rozpoznawanie wyrazów twarzy zaprezentowanych na odwrót.

Amerykańscy badacze z MIT, zadali sobie pytanie : czy nasz mózg jest zdolny w rzeczywistości do rozpoznawania przedmiotów obecnych w polu widzenia, lecz w sytuacji gdy wzrok nie jest wpatrzony w dana rzecz lub osobę? Badanie i jego wyniki zostały opublikowane w „Current Biology”, zostało oparte rozpoznawaniu na twarzy kobiecych i męskich, i pokazuje że mózg niestety ale nie potrafi tej czynności. Z góry założone i podyktowane przez hormony płciowe rysy twarzy nie zawsze sa takie same, ze względu na ich dużą rozbieżność w ilości w organizmie zależnie od płci. Kwadratowa szczęka, włosy na brodzie to cechy męskie, a wystające kości policzkowe to cechy kobiece. Lecz jeśli generalizowanie jest niemożliwe, ze względu na inne geny, kształtujące ryzy i kształt twarzy, to właśnie te różnice pozwalają na określenie wieku, płci osoby na którą patrzymy beż żadnych trudności.

Do swoich doświadczeń naukowcy użyli palety 9 twarzy, zrealizowanych poprzez technikę tzw. morphingu czyli techniki przekształcania obrazu, polegającej na płynnej zmianie jednego obrazu w inny, co tutaj wiązało się z przekształceniem twarzy typowo męskiej w typowo żeńską. W trakcie pierwszego testu, 11 ochotników miało za zadanie rozpoznanie płci pokazywanych im zdjęć twarzy chińskich, znajdujących się w otoczeniu właśnie 9 przekształconych w morphingu obliczu. Należało to zadanie do trudnych, gdyż twarze były widoczne dla ochotnika tylko przez 50 milisekund czyli stanowiły one tylko krótki błysk, wokół centralnego punktu, który mieli ustalić. Zadziwiające jest to iż w zależności od 8 możliwych pozycji w polu widzenia, twarze w większości przypadków były uważane bardziej za kobiece niż męskie. Niektórzy uczestnicy badania „uważali” iż twarze pojawiające się po prawej stronie u góry ekranu, były regularnie brane za bardziej kobiece, w trakcie gdy zdaniem innych uczestników było zupełnie na odwrót. Zjawisko to utrzymuje się w czasie, gdyż te same testy, przeprowadzane po 3-05 tygodniach, obrazowały taką sama tendencję.

W 2 doświadczeniu , testy tego samego profilu przeprowadzone zostały na tych samych ochotnikach, lecz w tym momencie twarze przedstawiane im były mniej lub bardziej „zestarzałe”. Wyniki również były zniekształcony, w zależności o miejsca w którym pojawiała się twarz, lecz preferencji tej nie można było połączyć z preferencją związaną z płcią. Według autorów doświadczeń, zjawisko to może być skutkiem przybliżenie naszego mózgu do tego co właśnie w danej chwili jest obserwowane. W realnym życiu, w którym statystyki muszą obejmować duża rzeszę ludzi dla otrzymania optymalnej średniej, nasze mózgi muszą używać miliony komórek kory wzrokowej, dla skutecznej analizy togo co jest przed nami. W takim wypadku, jedynie kilka komórek fotoreceptorowych siatkówki jest uruchamianych do działania, w związku z relacja między pozycja w polu widzenia i pozycją w korze mózgowej tylko trochę komórek kory jest aktywowanych. Dlatego mózg będzie miał tendencję do analizy impulsów wzrokowych w taki sam sposób, gdyż niewiele neuronów tak naprawdę zadziała, a nasz mózg będzie preferował widzenie albo twarzy kobiecych albo męskich.

Źródło: biomedical.pl