Dobry Lekarz

Kontynuując temat przeziębień w tym artykule opiszę zastosowanie szałwii oraz omanu.

Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) jest rośliną o bardzo silnym działaniu odkażającym, ściągającym i przeciwzapalnym. Surowcem leczniczym są liście zawierające olejki eteryczne 1-2,5% (eukaliptol, kamfora, borneol oraz tujon- nie zalecany w okresie ciąży!), flawonoidy, kwasy fenolowe, di-, triterpeny oraz garbniki. Szałwia stosowana jest przy wielu dolegliwościach. Stosowana zewnętrznie na zapalenia skóry i narządów płciowych, przy łojotoku, nadmiernym poceniu się, łupieżu. Stosowana wewnętrznie na zapalenia przewodu pokarmowego, biegunkach, wzdęciach, problemach z wątrobą, przy przekwitaniu (aktywność estrogenna), nalewki z szałwii poprawiają nastrój a papierosy z szałwią stosowane były kiedyś w atakach astmy. Skupmy się jednak nad jej zastosowanie w przeziębieniu. Olejek eteryczny z szałwii można dodać do soli fizjologicznej (2 krople na 10 ml) i stosować jak krople do nosa przy bakteryjnym zapaleniu zatok, wirusowym nieżycie nosa. Podczas choroby czy dla zwalczenia nieprzyjemnego zapachu z ust można zażywać 4-5 kropli na łyżce cukru lub miodu 3 razy dziennie. Do płukania jamy ustnej i gardła 2-3 krople na 100 ml wody. Stosować można również napary z szałwii. 1-2 łyżeczki zalać 1/2 szklanki wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 10-15 minut. Przy nieżycie górnych dróg oddechowych pić 3-4 razy dziennie po 100 ml. Napar można stosować również do płukania jamy ustnej i gardła. Świetnie działa na zapalenie dziąseł, afty czy występujący przy przeziębieniu ból gardła. Taka płukanka zahamuje rozwój bakterii a występujące w szałwii substancje przeciwzapalne i ściągające zmniejszą przekrwienie, opuchliznę oraz ból jamy gardłowej.

Kolejną rośliną z której można zrobić napar lub odwar przydatny do walki z przeziębieniem jest Oman wielki (Inula helenium). Surowcem zielarskim jest korzeń zawierający polisaharydy 44% (inulina-doskonały prebiotyk), fitosterole, triterpeny, olejek eteryczny 1-3% w skład którego wchodzi m.in. lakton seskwiterpenowy- alantolakton (helenina) oraz azulen mające właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Napar z omanu stosuję się przy schorzeniach górnych dróg oddechowych szczególnie przy stanach zapalnych jamy ustnej gardła i oskrzeli. Rozrzedza wydzielinę i ułatwia odkrztuszanie. Stosowny przy uporczywym kaszlu. Wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybiczne (skuteczny w walce z Candida czy aftami), przeciwbakteryjne a także słabe działanie przeciwrobacze. 1 łyżeczkę suchych rozdrobnionych korzeni zalać 1 szklanką wrzącej wody i naparzać pod przykryciem przez około 20 min. Odstawić na 10 min i przecedzić. W nieżycie górnych dróg oddechowych dodać 2 łyżki miodu. Spożywać łyżkami wielokrotnie wciągu dnia.

Nie jestem lekarzem ani farmaceutą, dlatego nie jest to porada lekarska tekst ma jedynie charakter informacyjny. W tekstach korzystam z wiedzy zdobytej z książek, kursów zielarskich, różnych stron (głównie dr Różańskiego) a także publikacji naukowych.

Bibliografia:
1. Czarnowski A. Zielnik Lekarski, Warszawa 1938
2. Matławska I. Farmakognozja, Poznań 2008
3. Ożarowski A. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1987