Dobry Lekarz

• anemia
• biegunka
• ból brzucha
• brak apetytu
• dreszcze
• niedokrwistość
• nudności
• osłabienie
• rozszerzenie źrenic
• wilczy głód
• wychudzenie
• wymioty
• zgaga

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Tasiemiec bruzdogłowiec szeroki wywołuje difylobotriozę, czyli ciężką anemię.
Tasiemiec ten jest jednym z największych pasożytów – jego długość dochodzi do 15 metrów!

Kto może zachorować?
Zakażenie człowieka następuje po zjedzeniu surowego lub niedogotowanego mięsa ryb słodkowodnych. Jaja tego pasożyta po przedostaniu się z kałem do wody rozwijają się dalej u małych skorupiaków, a następnie u ryb. Kiedy larwy pasożyta dostaną się do organizmu człowieka, zaczynają się rozwijać w jelicie. Pełny rozwój osiągają po około 3 – 6 tygodniach od wstąpienia do jelita. Ich długość może osiągać nawet 20 m. Bruzdogłowiec zawiera bardzo dużą ilość jaj, które są wydalane razem z kałem.

Obecność tasiemca rozpoznaje się poprzez badanie kału na obecność charakterystycznych jaj i członów.

Objawy:
- niedokrwistość megaloblastyczna
- nudności,
- wymioty,
- zgaga,
- wilczy głód lub brak łaknienia,
- rozszerzenie źrenic,
- wychudzenie,
- biegunka,
- eozynofilia,
- bóle brzucha,
- dreszcze nocne.

Chorobotwórczość bruzdogłowca szerokiego u żywicieli pośrednich nie została dokładnie zbadana. Difylobotrioza człowieka objawia się mało charakterystycznym zespołem objawów, które towarzyszą również innym tasiemczycom.
Krajem, w którym wysoki odsetek ludzi zaraża się omawianym tasiemcem jest Finlandia.

Powodem niektórych objawów – głównie niedokrwistości megaloblastycznej jest wchłanianie przez tasiemca dużych ilości witaminy B12, gdyż około połowa nosicieli wykazuje znacznie obniżony poziom tej witaminy w surowicy krwi.

Leczenie jest podobne jak i innych tasiemców, polega na podawaniu podawanie prazykwantelu lub niklozamidu. Leczeniem zajmować się powinien tylko i wyłącznie lekarz.

Zwalczanie i zapobieganie są trudne, gdyż człowiek nie ma większego wpływu na krążenie pasożyta w wodzie, w szerokim kręgu dzikich zwierząt i ryb. Niemniej właściwe zabezpieczenie kału i ścieków zmniejsza prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się tego tasiemca. Zapobieganie indywidualne polega na unikaniu spożywania półsurowych ryb oraz produktów spożywczych ich pochodzenia (wątróbki, ikra).