Dobry Lekarz

Czasami używane jest powiedzenie „mieć wodę w uszach” dla określania stanów kiedy coś nie do końca w prawidłowy sposób słyszymy. Przyjęło się ogólnie stwierdzenie iż w wodzie nasz zmysł słuchu działa dużo gorzej niż w powietrzu, a dźwięki są stłumione i nie docierają w prawidłowy sposób do naszego ucha.

Jednak naukowcy obalili tą teorię. Jak się okazuje, to właśnie pod woda mamy szerszy i to w znaczący sposób zakres percepcji dźwięków a jest to związane z anatomiczną budową naszych uszu i ze sposobem odbierania bodźców w różnych środowiskach otaczających nasz organizm. Kiedy przebywamy na powietrzu np. na plaży słyszalne przez nas dźwięki są w zakresie między 20 a 20 tysiącami Hz a kiedy przebywamy w wodzie i całkowicie się w niej zanurzeni nasza percepcja zwiększa się aż 10 –krotnie do 200 tysięcy Hz. Jednak dlaczego właśnie tak się dzieje. Za wszystkim stoi budowa anatomiczna ucha wewnętrznego. Nasza narząd słuchu zawiera w sobie malutkie kosteczki i delikatne struktury – młoteczek, kowadełko i ślimak. To właśnie ten ostatni jest podzielony funkcjonalnie na obszary które odpowiadają za słyszenie przez nas dźwięków o różnej częstotliwości i udaje się nam odróżnić dźwięki niskie jak basowe brzmienie gitary od wysokiego ćwierkania ptaków. Kiedy jednak zanurzamy się w wodzie, droga odbioru dźwięków zostaje zmieniona. Narządy ucha zewnętrznego i środkowego tracą na swoim znaczeniu a wiele tonów dociera do nas nie przez nasze ucho a przez kości. Nie jesteśmy ograniczeni do samego przewodu słuchowego a to zwiększa nasz zakres słyszenia dźwięków.

Naukowcy jeszcze nie są pewni czy odkrycie ma jakieś praktyczne zastosowanie i uda je się przełożyć na bezpośrednie korzyści medyczne. Jednak faktem jest to iż woda w uszach nie pomaga rozróżnić dźwięków znad tafli wody.

Źródło: medycyna24.pl